Het effect van pesten 6 jaar later

De Open Universiteit heeft samen met een aantal bachelorstudenten van de opleiding Psychologie van de Open Universiteit een retrospectief onderzoek gedaan naar vroegere ervaringen van jong volwassenen met pesten en huidige psychosociale problemen. De impact van pesten blijkt ook na lange tijd nog groot: eenzaamheid, weinig zelfwaardering, sociaal angstig, pessimistisch, weinig tevreden met het leven. In dit onderzoek werd samengewerkt met de Unversiteit van Antwerpen.

50% is vroeger gepest

291 respondenten werkten mee aan het onderzoek. Hen is gevraagd aan te geven hoe lang en hoe ernstig zij gepest zijn toen zij 12 tot 18 jaar waren. Bijna 50% (141 respondenten) gaf aan vroeger gepest te zijn. Van deze slachtoffers bleek ruim 75% licht gepest te zijn voor een korte of langere periode, en bijna 25% zwaar gepest te zijn voor een korte of langere periode. Bij de meeste slachtoffers vonden de pesterijen plaats via internet, maar ook offline.

Zes jaar later

Vervolgens hebben de respondenten een groot aantal vragen beantwoord over psychosociale problemen die zij nu, gemiddeld zes jaar later, in de leeftijd van (18-25 jaar) ondervinden. Uit het onderzoek kwam naar voren dat naarmate mensen zwaarder en langer gepest werden tijdens de adolescentie, ze nu als jongvolwassenen meer problemen ervaren. Ze voelen zich eenzamer, hebben minder zelfwaardering, zijn sociaal angstiger en pessimistischer en zijn minder tevreden met hun leven. Deze psychosociale problemen bleken ook onderling met elkaar in verband te staan: gevoelens van eenzaamheid blijken gepaard te gaan met een lage zelfwaardering. De lagere zelfwaardering gaat gepaard met meer sociale angst, een beperktere tevredenheid met het leven en meer pessimisme. Sociale angst blijkt eveneens samen te gaan met beperkte tevredenheid met het leven en pessimisme.

Bewust van het verband

Deze resultaten werden bevestigd door hun eigen idee aangaande de impact van de pesterijen op jongere leeftijd. Zij gaven aan dat de pesterijen tijdens hun adolescentie van invloed zijn op hun huidige gevoel van verbondenheid met vrienden, romanistische partners, ouders en familieleden, op hun huidige mate van zelfvertrouwen en veerkracht, op hun angst met anderen om te gaan en op hun gedrag gericht op anderen. Het feit dat ze zich daarvan bewust zijn, maakt de psychosociale problemen echter niet minder. Deze groep lijkt dus kwetsbaarder voor psychosociale problemen. Nader onderzoek zou moeten uitwijzen hoe deze jong volwassenen ondersteund kunnen worden om psychosociaal optimaler te functioneren.

Bron OU