Onderzoek De relatie tussen verdedigen, (af)keuren en de pestnorm in de klas: een transversale sociale netwerkbenadering in de late kindertijd

Een beter begrip van verdedigend gedrag is cruciaal voor pestinterventies in de klas van de basisschool (Salmivalli, 2010), maar geen enkele studie heeft de relaties tussen verdedigende en (af)keurende relaties en de pestnormen in de klas onderzocht. Dit is verrassend gezien de bekendheid in de pestliteratuur van de onderlinge afhankelijkheid van verdedigend gedrag en pestnormen in de klas (Meter & Card, 2015).

(Nederlandse vertaling, Google translate)

Abstract

Deze studie onderzoekt in een steekproef van 1.272 leerlingen (50,8% jongens) in 48 klaslokalen van het vijfde leerjaar de mate waarin de verdediging van slachtoffers van pesten afhangt van wel of niet leuk vinden en de relatie met de pestnorm in de klas (beschrijvend en populariteit). Analyse van sociale netwerken met bivariate exponentiële willekeurige grafiekmodellering toonde aan dat kinderen meer geneigd zijn om slachtoffers te verdedigen die ze leuk vinden, die ze aardig vinden en die aardig gevonden worden door dezelfde klasgenoten dan slachtoffers die ze niet leuk vinden, die ze niet leuk vinden en met wie ze antipathieën delen door en aan dezelfde klasgenoten. Bovendien toonde de analyse aan dat pestnormen een niet-overtuigend effect hadden op de relatie tussen verdedigen en (af)keuren.

Implicaties, beperkingen en toekomstige richtingen

Ten eerste onthulden de bevindingen van dit onderzoek dat slachtofferverdedigingsnetwerken beter worden begrepen door ze samen met andere netwerktypen te analyseren - in dit onderzoek, met netwerken die wel en niet leuk zijn. Door een bivariate netwerkbenadering toe te passen, kunnen onderzoekers het ontstaan en de ontwikkeling van complexere netwerkstructuren bestuderen die het gevolg zijn van de onderlinge afhankelijkheid van meerdere netwerken. In deze studie werd aangetoond dat slachtofferverdedigende relaties gerelateerd waren aan (af)keurrelaties in dyadische en triadische configuraties.

Onze bevindingen hebben ook implicaties voor toegepaste aspecten van pestinterventies. In het bijzonder bevestigen onze bevindingen dat verdedigen in de eerste plaats wordt gedreven door de directe vriendschappelijke relatie tussen slachtoffer en verdediger, en in mindere mate door de gedeelde relaties met andere klasgenoten, wat in overeenstemming is met het huidige conceptuele begrip van verdedigen (Meter & Card , 2015; Thornberg et al., 2012). Slachtoffers die een positieve relatie hadden met hun klasgenoten hadden meer kans om verdedigd te worden. Onze bevindingen bieden scholen een manier om pesten te bestrijden door aandacht te besteden aan het ontwikkelen van positieve relaties (bijvoorbeeld vriendschappen of samenwerking) tussen slachtoffers en potentiële verdedigers (omstanders).

De directe redenen waarom kinderen zich onthouden van verdediging werden niet onderzocht, wat nodig is om het verdedigingsproces beter te begrijpen. Bovendien ontbreekt het ons aan informatie over waarom leerlingen zich verdedigend gedrag vertonen. Informatie over de kenmerken van de slachtoffers en verdedigers kan aanvullende informatie opleveren over waarom er verdedigende relaties tussen slachtoffers en verdedigers worden gevormd (Veenstra & Huitsing, 2021). Dit onderzoek zou baat hebben bij een breder perspectief, door niet alleen het slachtoffer vragen naar hun verdedigers, maar ook pesters vragen naar hun slachtoffers en verdedigers vragen welke slachtoffers zij steunen.

We merken verder op dat onze operationalisering van pestnormen onderwerp van discussie is. Studenten kunnen bijvoorbeeld ook worden beïnvloed door injunctieve normen (Henry et al., 2000), die de opvattingen van klasgenoten over de aanvaardbaarheid van gedrag weerspiegelen (Cialdini et al., 1990), verwijzend naar wat van mensen verwacht wordt te doen in een bepaald situatie (Deutsch & Gerard, 1955). Studenten zijn wellicht meer geneigd om slachtoffers te verdedigen wanneer hun leeftijdsgenoten dat van hen verwachten. Normatieve overtuigingen van studenten kunnen ook worden gedreven door sekse, wat met name relevant kan zijn voor verdediging, wat voor een groot deel een gendergerelateerd proces is: dat wil zeggen, meisjes verdedigen voornamelijk andere meisjes en jongens verdedigen voornamelijk andere jongens (Sainio et al. al., 2011; Thornberg & Wa nstro m, 2018). Voor zowel jongens als meisjes kunnen de oordelen van andere jongens of andere meisjes dus belangrijker zijn dan de oordelen van alle klasgenoten (verwijzend naar gendernormen in de klas; Busching & Krahe ́, 2015).
Afgezien van deze operationaliseringskwesties, laat de transversale benadering van ons onderzoek ons niet toe om rekening te houden met de mogelijke verandering in pestnormen en het verdedigen en (af)keuren van banden. Het is bekend dat pestrollen niet uniek en stabiel zijn (Salmivalli, 2010): pesters zoeken mogelijk nieuwe slachtoffers om een hoge status in de groep te behouden (van der Ploeg et al., 2020); zo is ook verdedigen (relaties) aan verandering onderhevig (Huitsing et al., 2014; Sijtsema et al., 2014). Bovendien roept de transversale benadering vragen op over directionaliteit: we weten niet of het leuk vinden van iemand ervoor zorgt dat iemand diegene gaat verdedigen, of dat het verdedigen van iemand ervoor zorgt dat iemand hem leuk gaat vinden. Het kan ook zijn dat het leuk vinden of verdedigen van iemand latent is en zich alleen manifesteert als je ziet dat de persoon wordt gepest.

Conclusie

Onze bevindingen geven aan dat verdedigen in de eerste plaats wordt gedreven door de directe vriendschappelijke relatie tussen slachtoffers en verdedigers, en in mindere mate door de gedeelde relaties met andere klasgenoten. Terwijl een bredere conceptualisering van pestnormen nodig is, zijn onze bevindingen niet overtuigend over de rol van pestnormen in de klas in het (samen) voorkomen van verdedigen en (af)keuren. Nieuwe bevindingen laten echter zien hoe verdedigen kan worden bevorderd door positieve relaties te ontwikkelen tussen slachtoffers en potentiële verdedigers (omstanders).

Download The relation between defending, (dis)liking, and the classroom bullying norm: A cross-sectional social network approach in late childhood

Research The relation between defending, (dis)liking, and the classroom bullying norm: A cross-sectional social network approach in late childhood

Abstract

This study investigates the extent to which defending victims of bullying depends on liking and disliking and its relation with the classroom bullying norm (descriptive and popularity) in a sample of 1,272 students (50.8% boys) in 48 fifth-grade classrooms. Social network analysis with bivariate exponential random graph modelings showed that children are more likely to defend victims whom they like, who like them, and who are liked by the same classmates than victims who they dislike, who dislike them, and with whom they share antipathies by and to the same classmates. In addition, the analysis showed that bullying norms had an inconclusive effect on the relation between defending and (dis)liking.

Implications, Limitations, and Future Directions

A better understanding of defending behavior is crucial to bullying interventions in elementary school classrooms (Salmivalli, 2010), but no study has examined the relations between defending and (dis)liking relationships and the bullying norms in the classroom. This is surprising given the prominence in the bullying literature of the interdependence of defending behavior and classroom bullying norms (Meter & Card, 2015).

First, the findings of this study revealed that victim-defending networks are better understood through analyzing them together with other network types—in this study, with liking and disliking networks. By applying a bivariate network approach, researchers are able to study the occurrence and development of more complex network structures that result from the interdependence of multiple networks. In this study, it was shown that victim-defending relationships were related to (dis)liking relationships in dyadic and triadic configurations.

Our findings also have implications for applied aspects of bully- ing interventions. Specifically, our findings confirm that defending is first and foremost driven by the direct friendly relationship between victim and defender, and to a lesser extent by the shared relationships with other classmates, which is in line with the current conceptual understanding of defending (Meter & Card, 2015; Thornberg et al., 2012). Victims who had a positive relationship with their classmates were more likely to be defended. Our findings provide a way for schools to combat bullying by paying attention to develop positive relationships (e.g., friendships or cooperation) between victims and potential defenders (bystanders).

The direct reasons for why children refrain from defending were unexamined, which is needed to more fully understand the defend- ing process. Additionally, we lack information concerning why students engage in defending behavior. Information about the char- acteristics of the victims and defenders might provide additional information about why defending relationships between victims and defenders are formed (Veenstra & Huitsing, 2021). This inves- tigation would benefit from taking a broader perspective, by not only asking the victim about their defenders but also asking bullies about their victims and asking defenders which victims they support.

We further note that our operationalization of bullying norms is subject to discussion. For instance, students may also be influenced by injunctive norms (Henry et al., 2000), which reflect classmates’ beliefs about the acceptability of behavior (Cialdini et al., 1990), referring to what people are expected to do in a certain situation (Deutsch & Gerard, 1955). Students may be more inclined to defend victims when their peers expect them to do so. Normative beliefs of students may also be driven by sex, which may be particularly rel- evant for defending, which, to a large extent, is a gendered process: that is, girls defend mainly other girls and boys defend mainly other boys (Sainio et al., 2011; Thornberg & Wa ̈nstro ̈m, 2018). For both boys and girls, the judgments of other boys or other girls may thus be more important than the judgments of all classmates (referring to gender classroom norms; Busching & Krahe ́, 2015).

Apart from these operationalization issues, the cross-sectional approach of our study does not allow us to account for the possible change in bullying norms and defending and (dis)liking ties. It is known that bullying roles are not unique and stable (Salmivalli, 2010): bullies may seek new victims to maintain a high status in the group (van der Ploeg et al., 2020); similarly, defending (rela- tions) is also subject to change (Huitsing et al., 2014; Sijtsema et al., 2014). Moreover, the cross-sectional approach raises questions about directionality: we do not know if liking someone causes one to defend them, or if defending someone causes one to like them. It could also be that liking or defending someone is latent and is only manifest when one sees the person being bullied.

Conclusion

Our findings indicate that defending is first and foremost driven by the direct friendly relationship between victims and defenders, and to a lesser extent by the shared relationships with other classmates. Whereas a broader conceptualization of bullying norms is needed, our findings are inconclusive about the role of classrooms bullying norms in the (co-)occurrence of defending and (dis)liking. Yet, novel findings highlight how defending can be fostered through developing positive relationships between victims and potential defenders (bystanders).

Download The relation between defending, (dis)liking, and the classroom bullying norm: A cross-sectional social network approach in late childhood