Herhaaldelijke vernedering leidt wel degelijk tot slechte uitkomsten op de lange termijn. Volwassenen die in hun schooltijd zijn gepest, hebben veelal een lager zelfbeeld dan mensen die nooit zijn gepest. Daarnaast vinden ze het vaak moeilijk om andere mensen te vertrouwen en hebben ze een grotere kans om last van psychische problemen te krijgen.Ook klasgenoten die slechts getuige zijn van pesten, ondervinden er negatieve effecten van. Zij zijn vaak bang om het volgende slachtoffer te worden of voelen zich achteraf schuldig omdat ze het pesten niet zijn tegengegaan.
Pesters, ten slotte, ondervinden zelf ook negatieve gevolgen van hun gedrag. Zo is de kans groot dat zij ook in toekomstige situaties agressie zullen gebruiken als zij op jonge leeftijd niet worden gecorrigeerd.
Guldberg doet onrecht aan mensen die (lang) last hebben van pesten. In haar stuk wordt gedaan alsof je er sterker van wordt, terwijl we weten dat pesters en slachtoffers gemiddeld genomen slechter af zijn. De kop “Pesten is gezond, ook voor de slachtoffertjes” is dan ook onjuist. Er zijn geen studies waaruit blijkt dat slachtoffers van het pesten profiteerden.
Veel mensen kennen deze uitspraken, maar hoeveel van ons hebben er ooit over nagedacht hoe we een groot probleem als pesten kunnen voorkomen of hoe onze individuele inspanningen een verschil kunnen maken? Heb je je ooit afgevraagd welke veranderingen er in ons dagelijks leven zouden moeten plaatsvinden om pesten te voorkomen of de kans dat het gebeurt te verkleinen? Als we alleen denken of handelen als er al gepest wordt, zijn we alleen gericht op ingrijpen en zien we misschien nooit het einde van dit gedrag. Het promoten en modelleren van positief sociaal gedrag voordat negatieve gevolgen zoals pesten optreden, is een goede manier om veiligere, gezondere scholen en gemeenschappen voor alle kinderen te creëren.
Gijs Huitsing en René Veenstra zijn werkzaam als promovendus en hoogleraar bij de vakgroep Sociologie van de Rijksuniversiteit Groningen.