Buitensluiten doet net zo zeer als buitengesloten worden

Buitengesloten worden, is nooit leuk. Eén schrale troost: de persoon die u onder druk heeft buitengesloten heeft daar net zoveel last van als u. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek.

Onderzoekers van de universiteit van Rochester trekken die conclusie nadat ze enkele experimenten uitvoerden. Ze verzamelden een aantal proefpersonen en lieten ze een computerspel spelen. Tijdens dit spel moesten proefpersonen een bal naar twee virtuele spelers gooien. De proefpersonen dachten dat deze virtuele spelers aangestuurd werden door echte mensen. In werkelijkheid maakten de virtuele spelers deel uit van het experiment en waren zij zo geprogrammeerd dat ze eerlijk speelden (de bal even vaak naar elke deelnemer spelen) of oneerlijk speelden (één speler buitensluiten door de bal niet meer naar de andere virtuele of naar de echte proefpersoon te gooien). Wanneer de virtuele speler een andere virtuele speler buitensloot, kreeg de proefpersoon de opdracht om datzelfde te doen.

Vragenlijst
Voorafgaand aan het experiment vulden de proefpersonen een vragenlijst in. Aan de hand van deze lijst konden de onderzoekers achterhalen hoe competent en autonoom de proefpersonen zich voelden. Ook vertelden hun antwoorden op de vragen iets over de stemming van de proefpersonen en hoezeer ze zich verbonden wisten met anderen.

Resultaat

Uit het onderzoek bleek dat proefpersonen die tijdens het spel werden buitengesloten, daardoor minder positief gestemd waren. “Hoewel er geen zichtbare schade is, is uit eerder onderzoek gebleken dat buitengesloten worden dezelfde neurale stofwisselingsprocessen oproept als fysieke pijn,” vertelt onderzoeker Richard Ryan. Proefpersonen die de opdracht kregen om een andere persoon buiten te sluiten, kwamen echter ook niet zonder kleerscheuren uit de strijd. Ook hun stemming was minder goed. Bovendien voelden deze proefpersonen zich schuldig. Uit het onderzoek blijkt bovendien dat deze proefpersonen zich minder verbonden wisten met andere mensen. “We zijn echte sociale dieren,” vertelt Nicole Legate. “We zijn meelevend en we proberen te vermijden dat we de ander pijn doen, tenzij we ons bedreigd voelen.” Het onderzoek onderschrijft eerdere studies waaruit bleek dat mensen behoefte hebben aan onder meer autonomie en verbondenheid met andere mensen: dat maakt gelukkig. Mensen onder druk uitsluiten, tast de autonomie en verbondenheid met andere mensen en dus het geluksgevoel aan.

Het onderzoek wijst erop dat er bij pesten eigenlijk twee slachtoffers zijn. Datzelfde geldt voor situaties waarin mensen elkaar dwingen om bepaalde bevolkingsgroepen (bijvoorbeeld homoseksuele mensen) links te laten liggen. “In het echte leven en in academische studies zijn we geneigd ons te richten op de schade die slachtoffers in het geval van sociale agressie oplopen,” vertelt Ryan. “Deze studie laat zien dat mensen wanneer ze gehoor geven aan de oproep om anderen buiten te sluiten, daar persoonlijk ook last van hebben. Hun ellende is anders dan die van de persoon die werd buitengesloten, maar hun ellende is niet minder intens.”

Bronmateriaal:

"'Mean girls' be warned: Ostracism cuts both ways" - University of Rochester (via Eurekalert.org).

Kenniscentrum Pesten per doelgroep

Stichting Stop Pesten Nu vertrouwt volledig op vrijwillige donaties en de inzet van vrijwilligers om haar belangrijke werk mogelijk te maken. Wij ontvangen geen subsidies, waardoor wij volledig afhankelijk zijn van de steun van mensen zoals u.

Tip van de redactie! Heb je haast? Navigeer dan snel naar:

Angela