Het bewustzijn en de gevoeligheid van leraren voor een pestincident: een kwalitatief onderzoek

Deze kwalitatieve studie onderzoekt hoe leerkrachten een pestscenario beoordelen en welke overwegingen daarbij leidend zijn. Achtendertig leraren in het secundair onderwijs uit heel Oostenrijk namen deel aan een online-enquête met open vragen op basis van twee vignetten: het ene beeldde een incident van verbaal en sociaal pesten uit en het andere een niet-pestincident van fysiek geweld. Gegevens werden geanalyseerd met behulp van kwalitatieve inhoudsanalyse. Hoewel deelnemende docenten niet wisten dat pesten de focus van het onderzoek was, toonden ze toch gevoeligheid voor pesten, wat betreft het herkennen en labelen van het incident. Uit de antwoorden van de leerkrachten bleek echter ook dat hun oordeel maar ten dele overeenstemt met de criteria die centraal staan ​​in de wetenschappelijke discussie over pesten. Hoewel de aspecten van (opzettelijke) schade toebrengen en machtsongelijkheid relevant waren voor de beoordelingen van leraren, was het criterium van herhaling dat niet. De resultaten suggereren verder dat het bewustzijn en de interventies van deelnemers nauw verband houden met situationele aspecten, persoonlijke en professionele ervaringen, overtuigingen en attitudes en slechts in geringe mate met kennis of opleiding. Implicaties voor onderwijs en onderzoek van leraren worden besproken.

Invoering

Pesten onder studenten is een probleem waar veel leraren op een bepaald moment in hun loopbaan mee te maken krijgen. Om pesten te onderscheiden van andere vormen van agressie worden meestal drie kenmerken genoemd. Pesten is een proactieve vorm van agressie die herhaaldelijk voorkomt en wordt gekenmerkt door een asymmetrische machtsverhouding die het voor de getroffenen moeilijk maakt om terug te vechten (Olweus, 1993 , 2013 ). Vanuit onderwijskundig oogpunt moet worden benadrukt dat pesten een sociaal fenomeen is. Het sociaal-ecologische model van pesten (Swearer et al., 2012 ) conceptualiseert pesten op basis van Bronfenbrenner's ( 1979) .) model van menselijke ontwikkeling. Dit model suggereert dat het gedrag van een individu het resultaat is van wederzijdse interacties tussen individuele en omgevingsfactoren. De omgevingsfactoren worden beschreven als sociale systemen met een verschillende mate van nabijheid tot het kind (zoals de peer group en het gezin op microniveau, schoolcontext op mesoniveau en maatschappelijke of culturele normen op macroniveau). die dus ook bijdragen aan de dynamiek van pesten.

Aangezien pesten plaatsvindt binnen de relatief stabiele groepssetting van een schoolklas (Atria et al., 2007 ), lijkt het belangrijk om dit mesosysteem nader te bekijken. De peer group is al nader onderzocht met behulp van de participerende rolbenadering. Dit omvat het empirisch identificeren - naast degenen die pesten en gepest worden - andere mensen die betrokken zijn bij de pestdynamiek. Dit omvat degenen die de pester helpen en versterken, degenen die de gepeste persoon verdedigen, evenals passieve omstanders (Salmivalli et al., 1996 ). Docenten echter "als socialisatieagenten en belangrijke volwassenen in de klas" (Colpin et al., 2021, P. 782), moeten ook worden erkend als belangrijke actoren op klasniveau. Ze vormen de relaties met leeftijdsgenoten in de klas en beïnvloeden de dynamiek van de studentengroep, evenals het klasklimaat. Tegelijkertijd vertegenwoordigen leraren ook de school als instelling, haar normen en overtuigingen, en de schoolcultuur (in het omgaan met pesten). Bijgevolg spelen leerkrachten een cruciale rol in het pestproces, bewust of onbewust.

Download het volledige wetenschappelijke onderzoek Het bewustzijn en de gevoeligheid van leraren voor een pestincident: een kwalitatief onderzoek (Engels)

Conclusie

Deze kwalitatieve studie onderzoekt het bewustzijn en de gevoeligheid van leraren voor pesten. De bevindingen geven aan dat leraren gevoelig waren voor een pestincident wanneer het hen werd gepresenteerd in de vorm van een vignet, vooral in vergelijking met een vignet dat een niet-pestincident beschrijft. Hoewel het incident van fysiek geweld in het tweede vergelijkingsvignet niet als pesten werd geclassificeerd, interpreteerde een meerderheid van de respondenten verbaal en sociaal uitsluitend pesten in het eerste vignet als zodanig.

Het veelvuldig gebruik van het label pesten geeft aan dat pesten een bekend fenomeen is, maar impliceert tegelijkertijd niet noodzakelijkerwijs een uitgebreide kennis van pesten bij de leerkrachten. Waar leerkrachten bij het classificeren van pesten rekening mee houden, is vooral gebaseerd op het aspect van (opzettelijke) schade berokkenen en in mindere mate op machtsongelijkheid. Het criterium van herhaling lijkt niet relevant te zijn voor de geïnterviewde leerkrachten bij het evalueren van pesten, wat het gebruik van een herziene definitie van pesten zoals aanbevolen door UNESCO (2020 ) ondersteunt.

Uit het onderzoek bleek echter ook dat een derde van de leraren het pestincident niet herkende en dat de overwegingen van leraren slechts gedeeltelijk overeenkwamen met de definitie van pesten die in huidig ​​onderzoek wordt gebruikt. Daarom is het nodig de lerarenopleiding over pesten te intensiveren. Naast kennisoverdracht moet er aandacht zijn voor het werken met ervaringen, overtuigingen en attitudes, evenals pestscenario's die ook situationele aspecten van pesten kunnen omvatten.