Hoe één mentor het verschil maakte

Dit verhaal gaat over Lisa, een meisje dat sinds groep 3 gepest wordt. Nu ze op de middelbare school zit, heeft ze eindelijk de moed gevonden om het probleem aan te kaarten bij haar mentor, meneer Jansen. Wat volgde was een onverwachte wending die haar leven veranderde. Lisa was altijd een stil meisje, iemand die liever op de achtergrond bleef. Ze werd gepest om haar uiterlijk, haar interesses en zelfs om haar stilte. Na jaren van lijden, besloot ze dat het genoeg was. Met knikkende knieën stapte ze het kantoor van meneer Jansen binnen en vertelde haar verhaal. Pesten is een probleem dat diepe wonden kan slaan in het leven van jongeren. 

Tip: Als je niet zeker weet of je wordt gepest of geplaagd ( Doe de test ) praat dan met een vertrouwenspersoon, juf, meester, anti-pestcoördinator of de Kindertelefoon (t/m 25 jaar) over.

Na haar bekentenis werd het pesten erger. Woorden als "klikspaan" en "aansteller" werden naar haar hoofd geslingerd. Maar Lisa hield voet bij stuk en meldde dit opnieuw bij haar mentor. Meneer Jansen besloot het probleem aan te pakken op een manier die niemand had verwacht. In plaats van de pestkoppen te straffen, maakte hij de hele klas verantwoordelijk. Hij organiseerde een klasgesprek waarin hij het onderwerp pesten aansneed, zonder namen te noemen.

"Het is de verantwoordelijkheid van ons allemaal om een veilige en respectvolle omgeving te creëren," zei hij. "Als iemand in deze klas lijdt, dan falen we allemaal."

Tip: Leraren kunnen een sociogram uitvoeren om te begrijpen hoe ernstig het probleem in hun klas is.

De sfeer in de klas veranderde langzaam maar zeker. Omdat de focus niet lag op straf, maar op gezamenlijke verantwoordelijkheid, begonnen de leerlingen na te denken over hun gedrag. Ze realiseerden zich dat hun woorden en daden impact hadden op het welzijn van anderen. Wel kregen de pester en meelopers een opdracht met inzicht- en reflectieopdrachten om te leren welke impact hun pestgedrag had en daarover moesten zij een presentatie maken voor hun klasgenoten.

Conclusie

Het kostte Lisa jaren om de moed te vinden om over het pesten te praten, en het was niet makkelijk. Maar door de doordachte aanpak van haar mentor, werd een omgeving gecreëerd waarin iedereen deel uitmaakte van de oplossing. Het was een les in empathie en verantwoordelijkheid die de leerlingen hun hele leven bij zal blijven.

Pesten is een complex probleem dat een veelzijdige aanpak vereist. Maar soms kan één persoon, zoals een toegewijde mentor, een wereld van verschil maken. Laten we allemaal die mentor zijn, in welke hoedanigheid dan ook, om jongeren als Lisa een veiliger en gelukkiger toekomst te bieden.

Als je meer wilt weten over hoe je pesten kunt voorkomen, klik dan hier.

Tip! Kijk voor meer relevante informatie in het Kenniscentrum Pesten voor Scholen