Hoe interpreteren toekomstige leraren hun rol bij schoolgeweld?

Dit artikel onderzoekt de percepties van toekomstige leraren over schoolgeweld en hun rol in het aanpakken ervan. Met behulp van de Q-methodologie, een gemengde onderzoeksmethode, werden de subjectieve visies van 37 toekomstige leraren geanalyseerd. Drie hoofdtypen leraren werden geïdentificeerd: preventief georiënteerd, realiteit vermijdend, en juridisch-regulerend georiënteerd. Het onderzoek levert basisgegevens op voor het ontwikkelen van capaciteiten bij toekomstige leraren om schoolgeweld te managen en impliceert aanbevelingen voor aangepaste opleidingsprogramma's. Beperkingen van het onderzoek, zoals de kleine steekproef, worden eveneens besproken.

Hoe interpreteren toekomstige leraren hun rol bij schoolgeweld?

Deze studie onderzocht met behulp van de Q-methodologie hoe aankomende leraren de rol van leraren bij het aanpakken van schoolgeweld zien. Uit de studie kwamen drie typen percepties naar voren: preventiegerichte leraren, realiteitsmijdende leraren en op wet- en regelgeving gerichte leraren.

• Preventiegerichte leraren (Type 1) benadrukten het belang van preventieve maatregelen tegen schoolgeweld door middel van observatie en begeleiding door de leraar. Ze waren van mening dat een vertrouwensrelatie tussen leraren en leerlingen essentieel is om schoolgeweld te verminderen. Dit type leraar pleitte voor een proactieve aanpak waarbij leraren alert zijn op signalen van schoolgeweld en vroegtijdig ingrijpen.
• Realiteitsmijdende leraren (Type 2) erkenden de ernst van schoolgeweld, maar kozen ervoor om de situatie te vermijden uit angst voor negatieve gevolgen voor henzelf. Ze geloofden dat schoolgeweld moeilijk uit te roeien was en probeerden confrontatie te vermijden. Deze vermijdende houding kan echter leiden tot meer slachtofferschap en lost het probleem niet op.
• Op wet- en regelgeving gerichte leraren (Type 3) waren voorstander van het versterken van regels en wettelijke kaders om schoolgeweld aan te pakken. Ze pleitten voor strengere regelgeving voor daders en vonden dat er duidelijke regels en procedures moesten zijn om schoolgeweld te voorkomen en aan te pakken.

De studie benadrukt het belang van gepersonaliseerde onderwijsprogramma's voor aankomende leraren, die rekening houden met deze verschillende percepties. Door aankomende leraren te trainen in het herkennen van signalen van schoolgeweld, het opbouwen van vertrouwensrelaties met leerlingen, en het effectief reageren op incidenten, kunnen ze beter worden toegerust om schoolgeweld aan te pakken. De auteurs merken op dat de studie beperkt was tot Koreaanse aankomende leraren en dat verder onderzoek nodig is om de generaliseerbaarheid van de resultaten te bepalen.

• Download het volledige onderzoek Teachers’ Roles in Coping with School Violence from the Perspectives of Prospective Teachers: A Q Methodological Approach

Het onderzoek identificeert drie typen leraren met betrekking tot hun rol in de aanpak van schoolgeweld:

• Type 1: Preventiegerichte leraren. Deze leraren benadrukken het belang van het observeren en begeleiden van leerlingen om schoolgeweld te voorkomen. Ze geloven in het belang van een vertrouwensband tussen leerling en leraar om geweld te verminderen.
• Type 2: Realiteitsmijdende leraren. Hoewel deze leraren zich bewust zijn van schoolgeweld, kiezen ze ervoor de situatie te mijden. Ze zijn bang om zelf slachtoffer te worden en geloven dat schoolgeweld onmogelijk te elimineren is.
• Type 3: Op wet- en regelgeving gerichte leraren. Dit type pleit voor strikte regels en wetten met betrekking tot schoolgeweld. Ze vinden dat duidelijke richtlijnen en straffen essentieel zijn om geweld te verminderen en daders verantwoordelijk te houden.

Het onderzoek doet een aantal beleidsaanbevelingen om toekomstige leraren beter voor te bereiden op de aanpak van schoolgeweld, rekening houdend met de drie geïdentificeerde typen leraren:

• Curriculum gericht op praktijk: In plaats van theoretische kennis, moet de opleiding van toekomstige leraren een curriculum bevatten dat gericht is op praktische vaardigheden om schoolgeweld te herkennen en te reageren op incidenten. Casestudies en realistische scenario's kunnen hierbij helpen.
• Mentale gezondheid en conflictbeheersing: Scholen moeten programma's aanbieden die de mentale gezondheid van leraren bevorderen en hen vaardigheden bijbrengen om conflicten te beheersen. De emotionele veerkracht van leraren is essentieel om effectief met schoolgeweld om te gaan.
• Focus op leerlingen en leraren: De aanpak van schoolgeweld moet primair gericht zijn op de leerlingen en leraren. Ouders en externe partijen moeten niet te veel invloed hebben op het proces. De nadruk moet liggen op herstel en groei van de betrokken leerlingen.
• Veilige meldomgeving: Scholen moeten een veilige omgeving creëren waar leerlingen en leraren incidenten van schoolgeweld kunnen melden zonder angst voor negatieve gevolgen.
• Bescherming van leraren: Er moeten programma's worden ontwikkeld die leraren beschermen tegen vergelding of intimidatie wanneer ze ingrijpen bij schoolgeweld.
• Voorlichting over wet- en regelgeving: Studenten en leraren moeten goed geïnformeerd zijn over de regels, wetten en procedures met betrekking tot schoolgeweld. Duidelijke richtlijnen en consequenties kunnen preventief werken.

Deze aanbevelingen benadrukken het belang van een alomvattende aanpak van schoolgeweld, gericht op preventie, interventie en nazorg. Door toekomstige leraren goed te equiperen met de nodige kennis, vaardigheden en ondersteuning, kunnen zij een belangrijke rol spelen in het creëren van een veilige en positieve schoolomgeving.