Ik dacht het waait wel over ... Onze vrijwilligster Linda werd op haar vorige werk gepest en verteld haar verhaal aan Mijn Geheim

“Overdag werd er meer gekletst en geroddeld dan dat er gewerkt werd. Ik vermoedde dat collega’s het over mij hadden en ook onderling over mij naar elkaar mailden. Op een dag, toen ik hoorde dat er weer driftig op de toetsenborden werd getikt en van de een naar de ander doorlopend het ping-geluid van e-mail klonk, besloot ik in de mailboxen van mijn collega’s te kijken. Blijkbaar waren ze vergeten dat we in elkaars e-mailbox konden. Ik moest weten of het over mij ging. Mijn vermoeden werd bevestigd. Mijn ‘hardwerkende’ collega’s zaten elkaar te mailen over mij! Ik schrok van de berichten die ik las. Heb je gezien wat ze aan heeft vandaag? Ziet er niet uit! Het gaat weer over de kinderen, kan ze het nergens anders over hebben? Wat is ze weer stil hè? Ze zal aan het eind van de dag wel weer gaan klagen als wij weg zijn. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik dat las, waar had ik dat aan verdiend? Mijn leven op kantoor werd elke dag een grotere hel. Thuis schoot ik ook te kort, want in gedachten was ik alleen nog maar met de situatie op het werk bezig. De steun en adviezen van mijn man zag ik als betuttelend. Ik ervoer zijn medeleven als bemoeizucht, wat ruzies opleverde tussen ons. Ik ontwikkelde een steeds negatiever zelfbeeld. Ik vond mezelf geen goede moeder en echtgenote, want ik was toch altijd alleen maar prikkelbaar en chagrijnig. Een aantal keren heb ik mijn situatie besproken met mijn chef, maar zij wist ook niet zo goed wat ze ermee aan moest. De vriendin door wie ik in eerste instantie bij het bedrijf terecht was gekomen en een aantal andere collega’s waren wel op de hoogte van de situatie, maar zij konden niets voor me doen.”

‘Ik was zo moe, verdrietig en gekwetst, het maakte dat ik alle zin voor het leven verloor‘

Ziekmelden

“Uiteindelijk barstte de bom en restte me niets anders dan me ziek te melden. Ik moest weg, ik kon daar geen dag langer blijven. Helaas bracht mijn ziekmelding me geen rust, zoals ik wel gehoopt had. Via via hoorde ik dat er gezegd werd dat ik weg was gegaan omdat ik een affaire zou hebben met een collega. Het voelde als een schop na. Ik was zo moe, verdrietig en gekwetst, het maakte dat ik alle zin voor het leven verloor. Lange tijd ben ik me er niet bewust van geweest dat het hier om een vorm van pesten ging. Net zoals zoveel mensen dacht ik dat pesten een kinderding was en gaf ik de sfeer en de cultuur de schuld. Inmiddels weet ik dat het wel degelijk om pesten ging, maar ik wil en kan niet geloven dat dit mij moedwillig is aangedaan. Ik geloof niet dat de pester zich bewust is van de impact van zijn of haar gedrag. Er zullen toch weinig mensen zijn die een ander moedwillig kapotmaken of zelfs de dood in willen jagen, want zover gaat het soms. Ik weet nu dat de pester het

slachtoffer bepaalt, niet dat het slachtoffer het op een of andere manier over zichzelf afroept bijvoorbeeld door gedrag of uiterlijk. Het probleem ligt bij de pester niet bij degene die gepest wordt. Het had iedereen kunnen zijn, maar het gebeurde mij en ik had nooit gedacht dat het mij zou overkomen. Ik ben niet verlegen, maar juist heel assertief. Ik ben niet op mijn mondje gevallen en ben aanwezig, ook in een groep. Een aantal van die eigenschappen heeft het pesten wel getriggerd denk ik. In zo’n groep moet je niet opvallen maar dat deed ik wel en dat heeft me de kop gekost. Ik heb er drie jaar over gedaan om mezelf er weer bovenop te krijgen. Ik moest heel hard werken om te ontdekken wie ik echt was, waar mijn kwaliteiten lagen en waarom ik steeds opnieuw

in dezelfde valkuil stapte. Ik weet dat er destijds bij het bedrijf wel wat pogingen zijn gedaan om de sfeer te veranderen, maar dat dat nooit is gelukt. Zo werd er onder andere een deskundige ingehuurd om een training te geven om de bedrijfscultuur om te gooien, maar omdat de cursus in groepsverband was, durfde niemand zijn mond open te doen. Er is ook een gesprek met de afdeling geweest maar dat hielp niets, na die bijeenkomst werd het pesten alleen nog maar erger. In goed overleg hebben we besloten tot ontslag met wederzijds goedvinden. In alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik me nu sterker voel dan ooit. Ik weet wat ik wil en ook wat ik niet wil. Ik heb het bedrijf een brief gestuurd waarin ik vertelde wat me overkomen was en wat het met me gedaan heeft. Niet uit wraak of frustratie, maar om bewustwording te creëren. Ik geloof dat verandering mogelijk is als mensen zich bewust zijn van de gevolgen van hun gedrag. Naar aanleiding van mijn brief nam de directeur contact met me op. Hij zei me geschrokken te zijn van mijn ervaringen, hij was zich er niet bewust van dat dergelijk gedrag in zijn organisatie voorkwam en wilde me graag persoonlijk spreken. Hierna heb ik niets meer gehoord, maar ik hoop nog steeds op een afspraak voor een open gesprek. Ik wil het op een goede manier afsluiten.”

STOP PESTEN NU

Stichting Stop Pesten Nu zet zich in om pesten te stoppen. De stichting richt zich vooral op voorlichting en preventie van pesten en cyberpesten en verzorgt voorlichtingen op scholen, sportclubs, op het werk en in verzorgingshuizen. Stop Pesten Nu vindt dat pestgedrag stoppen bij jezelf begint. Daarom gaan zij uit van de eigen verantwoordelijkheid. Wat doe jij om pesten te stoppen? Maak het verschil! Kijk voor hulp, informatie of adressen op www.stoppestennu.nl

Cijfers & kosten

Pesten op het werk, pesten onder volwassenen, het gebeurt. Je zou het niet verwachten, maar ruim een kwart van de mensen in Nederland is weleens  gepest door collega’s. Dat is 7,8%, ruim een half miljoen werknemers. Daarvan wordt 1,2% structureel gepest, ruim 80.000 werknemers. Van de werknemers heeft 40% weleens meegemaakt dat een collega werd gepest en onder leidinggevenden is dit zelfs 50%. Pesten kost een werkgever jaarlijks zo’n 45.000 euro per geval, berekende psycholoog en pest-specialist Bob van der Meer. In totaal heeft een op de zes werknemers last van ongewenste omgangsvormen zoals pesten, discriminatie en seksuele intimidatie op het werk. Bij ruim een op de drie personen van deze groep werknemers leidt dit tot burn-out klachten. Dat betekent vaak extra verzuim, een slechte sfeer op het werk en verminderde betrokkenheid van werknemers. Pesten op het werk is geen klein probleem. Het kost de samenleving twee tot vier miljard euro per jaar. Dit zit in onder andere verzuimkosten, een lagere productiviteit en een hoger verloop onder medewerkers. Pestgedrag uit zich in sociale isolatie, agressief gedrag en roddelen maar ook in de organisatie van het werk: medewerkers zinloze taken laten doen of verkeerd beoordelen.

Bron Mijn Geheim