Leraar Hans werd zwaar gepest door zijn directrice

“Het begon geleidelijk, met een sneer links en rechts. Opmerkingen over mijn werk, waardoor ik aan mezelf begon te twijfelen. Eerst had ik niet door wat er aan de hand was. Ik zag niet dat het heel doelbewust was dat ze mij in diskrediet bracht. Omdat mijn zelfvertrouwen wegebde en ik me steeds minder goed in mijn vel voelde, veranderde mijn gedrag. En dat gaf haar de kans om dieper te snijden en mij nog meer argumenten te geven waarom ik als leerkracht niet deugde.”

“Het schooljaar erna heb ik alle mogelijke verlofstelsels aangesproken om mezelf een sabbatjaar te gunnen. In de hoop dat dat iets zou oplossen. Tevergeefs, want toen ik daarna terugkwam, begonnen de pesterijen opnieuw. En veel erger. Ineens moest ik, als licentiaat, fulltime in het derde jaar gaan lesgeven, nadat ik alle schooljaren daarvoor in het vierde, vijfde en zesde stond. Op alle mogelijk manieren probeerde ze me te destabiliseren. Het ging zelfs zo ver dat ze leerlingen en ouders tegen me opzette. Tijdens het volgende schooljaar – toen liet ze me les geven in het derde, vierde, vijfde, zesde én zevende jaar – ging ik ten onder aan een depressie.”

“In mijn zoektocht naar hulp heb ik mijn verhaal toen gedaan aan de vertrouwenspersoon van de school. Veel leverde het niet op, aangezien die persoon deel uitmaakte van het omkaderend personeel en dus onder haar gezag stond. De directrice had een heel dossier tegen mij, waarmee ze de vertrouwenspersoon – en een weliswaar beperkt deel van de collega’s – beïnvloedde. Er was niemand die het voor mij durfde opnemen. Daarna heb ik bij de externe preventiedienst aangeklopt en via die weg een formele klacht ingediend. Een luisterend oor hadden ze daar zeker, maar tegelijk maakten ze duidelijk dat het moeilijk zou zijn om de klacht hard te maken. De rechter heeft de pester uiteindelijk niet vervolgd, wegens onvoldoende bewijs. Een teleurstellende ervaring.”

“Desondanks heb ik de moed gevonden om opnieuw voor de klas te gaan staan. Ik had gelukkig wel beschermende maatregelen gekregen. De directrice mocht bijvoorbeeld alleen contact met me hebben als er een derde persoon, een getuige, bij was. Maar zelfs dan vond ze manieren om me te koeioneren. Alles wat ik deed, volgde ze intensief op. Als ik bijvoorbeeld een dag ziek was, stond er meteen een controlearts voor de deur. Het pesten is uiteindelijk pas gestopt toen ik verhuisde en uit die school vertrok.”

Bron