Hélène voelt zich helemaal alleen. Haar vriendinnen willen niet meer met haar omgaan en iedereen op school doet onaardig tegen haar. In de pauzes zou Hélène zich het liefst verstoppen. Ze put troost uit het boek over Jane Eyre, een verhaal over een meisje dat opbloeit tot een prachtige, wijze jonge vrouw. Zou haar verhaal wél goed aflopen?
Dan gebeurt er tijdens een schoolkamp iets onverwachts. Vanaf dat moment lijkt het wel of Hélènes leven weer kleur krijgt.
Boek Jane, de vos en ik Leen dit boek bij de bibliotheek bij jou in de buurt of koop je eigen exemplaar hier
Lestips
Omdat dit een graphic novel is, waarin tekst en tekeningen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, is het eigenlijk onmogelijk om dit boek voor te lezen. Dit boek moet je ZIEN.
TIP! Wellicht kan je hier voorbeeldvragen vinden over pesten
Wat je natuurlijk wel kunt doen is bladzijden uit dit boek inscannen, op het digibord laten zien en erover praten
- Als je bijvoorbeeld blz. 15 laat zien, zal dit ongetwijfeld reacties oproepen.
- Hoe kun je het gevoel van dit meisje beschrijven?
- Hoe weet je dat?
- Hoe zíe je dat?
- Hoe heeft de illustrator deze gevoelens proberen over te brengen?
- Heel indrukwekkend is ook de spread op blz. 70/71, waarna blz. 72/73 ook wel boeiend zijn om over door te praten:
- Wat doen de pesterijen met Hélène?
- Hoe zou dit verhaal heel anders kunnen zijn verlopen?
- Had Hélène iets kunnen doen?
- Of had iemand anders iets kunnen doen?
Praten over pesten
Opvallend is dat Hélène in dit boek vrijwel niets zegt. Ze is ontzettend in zichzelf teruggetrokken en ze praat niet over wat haar gebeurt. Hoe zou dit komen? Mooi is hoe tussen de regels door hier wel iets over wordt gezegd; je kunt als lezer zelf invulling geven aan het verhaal en bedenken hoe het komt dat Hélène zo stilletjes is geworden.
Ook kun je uit de tekeningen halen wat Hélène helpt op momenten dat ze zich eenzaam of droevig voelt (lezen, de natuur).
- In gesprek met je leerlingen & tekening maken:
- Vraag voor gesprek: Wat helpt jou op het moment dat je je droevig voelt?
- Laat ze een tekening maken over iets waar zij heel blij van worden.
Em. Querido’s Uitgeverij, 2019
Leesniveau vanaf ca. 10 jaar (B)
Genre: Psychologisch verhaal, School
Onderwerpen: 2019, Boeken, Eenoudergezin, Eenzaamheid, Gevoelens, Graphic Novel, Illustraties, Kamp, Lezen, Pesten, Schoolleven, Schoolreis, Strip, Tip van Julia, Tip van Lisa, Vriendschap
Geïllustreerd door Isabelle Arsenault
Recensie
Zodra je dit grote boek openslaat, weet je dat je een bijzonder verhaal in handen hebt. Het is namelijk een graphic novel, getekend in grijstinten, met af en toe rode accenten als het gewone leven van Hélène doorbroken wordt. Het boek ademt droefenis uit, niet alleen door de grijze tekeningen, maar vooral door de hangende schouders en de neergeslagen, verdrietige ogen van Hélène. Je voelt het meteen: ze wordt gepest. Ze is alleen.
Ik kan me vandaag nergens verstoppen. (blz. 9)
De tekeningen zijn schetsmatig, maar ongelooflijk expressief. Kinderen zullen ze in eerste instantie misschien niet direct mooi vinden, omdat ze zo anders zijn dan de gebruikelijke illustraties in kinderboeken. Deze tekeningen zijn niet vrolijk of kleurrijk, maar somber en kunstzinnig. Maar oh, wat brengen ze het gevoel van de eenzame Hélène mooi over. Hoe langer je kijkt, des te meer je zult ontdekken in de tekeningen. Niet alleen gezichtsuitdrukkingen, maar ook lichaamshoudingen laten precies zien wat de personages zeggen en voelen. De prachtige, bijna poëtische tekst is al bijna net zo gevoelig en benoemt in weinig woorden precies waar het in dit verhaal om draait.
Hélène put troost uit het verhaal over Jane Eyre, een boek van Charlotte Brontë. Van eenzaam, lelijk meisje groeit zij uit tot een prachtige, slanke, jonge vrouw. Extra moeilijk voor Hélène wordt het dan ook als dat verhaal verkeerd lijkt af te lopen – ‘Ik sta op het punt Jane Eyre kapot te scheuren’ – maar… dan verandert er iets. Tijdens een schoolkamp, waar Hélène ook weer wordt bespot en uitgelachen, ziet ze ineens een vosje. De blik van het vosje raakt haar – als een mens me zo aankeek, zou ik meteen mijn hart aan hem verliezen, zeker weten. En dan is daar ineens een meisje dat zich aansluit bij ‘de eenlingen’.
Met haar erbij verliezen de eenlingen hun achternamen. Lucia, Suzanne, Hélène. (blz. 85)
Het is heel ontroerend om te lezen hoe slecht Hélène over zichzelf is gaan denken – hoe haar zelfbeeld totaal niet klopt! -, hoe eenzaam ze is en hoe weinig hoop ze heeft op een goede afloop. Des te mooier is het om te zien hoe de tekeningen steeds meer kleur krijgen en hoe hoopvol Hélène met een opgeheven hoofd het verhaal uitloopt. Dit gevoelige verhaal over eenzaamheid en pesten verdient het om met veel aandacht gelezen en bekeken te worden en laat je echt even stilstaan bij de gevoelens van kinderen die veel alleen zijn.