'Stikspel' of 'Wurgspel'

De choking game wordt ook wel 'stikspel' of 'wurgspel' genoemd. Het is geen spel: je kunt er zwaar hersenletsel van oplopen. Kinderen verstikken elkaar door de halsslagaders dicht te knijpen, meestal met de handen. Maar het kan ook met een stuk touw, een riem of een stropdas. Dit geeft een 'high' gevoel.

Op het moment vlak voor je gaat flauwvallen laat je los en krijgen je hersens weer bloed. Dat duurt even en in die korte tijd voel je weer een sterke kick, een zacht-warme roes, een euforisch gevoel dat je buiten jezelf brengt. Maar op dat moment voel je eigenlijk een massaal afsterven van hersencellen door zuurstoftekort.

Er zijn tevens varianten waarin niet de halsslagader wordt dichtgeknepen, maar de buikslagader. Door hard in de buik te duwen. Een andere variant wordt 'flauwvalspelletje' of 'pass out game' genoemd. Door een tijdje snel te ademen en daarna je adem in te houden, val je flauw. Dit is niet minder gevaarlijk, ook in dit geval is er kans op hersenbeschadiging. Als je het vaker doet, nemen de hersenfuncties die je nodig hebt voor school blijvend af, zoals je concentreren, of dingen onthouden.

Sommigen doen het vaker, om die roes weer te voelen. Je kunt er verslaafd aan raken. Ook omdat het zo gemakkelijk 'te verkrijgen' is, in tegenstelling tot alcohol en drugs. En hoe vaker je het doet, hoe sterker het effect wordt. 

Vooral kinderen die lijden aan angsten of depressie, zouden wel eens gemakkelijk verslaafd kunnen raken aan het euforische gevoel. Het geeft een gevoel van controle (gek genoeg) en tijdelijke verlichting; op de wereld heb je weliswaar geen invloed, maar op je eigen lichaam wel.

Elke keer dat je je hersens berooft van zuurstof, lopen ze schade op. Die schade is niet herstelbaar. Soms gaat het helemaal fout. Als je het doet zonder dat er iemand bij is, ben je vaak niet op tijd om de verstikking te stoppen. Dan loopt het dodelijk af. Of je valt flauw maar je verhangt jezelf toch door het gewicht van je lichaam in de strop. Of je komt weer bij, maar je hebt blijvend hersenletsel. Je kunt ook een hersenbloeding krijgen, of een hartaanval, of in een coma raken. Of je valt heel ongelukkig, met schade aan hoofd, nek of botten.

Je kunt al enorm hersenletsel oplopen als je hersens 3 seconden geen zuurstof krijgen. Na 4 tot 5 seconden kun je al dood gaan door een acute hartstilstand. Als je gevonden wordt, is reanimatie vrijwel nooit succesvol.

Er is dus geen veilige manier om dit soort 'spelletjes' te doen. En ook al doe je het niet alleen, dan nog is het risico op blijvend hersenletsel groot.

3 jaar na het overlijden van Tim zetten we vanuit Stichting T.I.M. onze documentaire online. Om ouders te waarschuwen dat het bij iedereen kan gebeuren, hebben we ervoor gekozen om het persoonlijke verhaal te vertellen. Wie was Tim? Wat is er die verschrikkelijke avond gebeurd? Welke wereld ging er toen voor ons open?  Met de film hopen we dat ouders in gesprek gaan (en blijven) met hun kinderen over waar ze allemaal tegenaan lopen op internet. Jongeren worden bijvoorbeeld continu uitgedaagd om mee te doen aan challenges die ook gevaarlijk kunnen zijn. De choking game is hiervan één van de bekendste voorbeelden. Bespreek het met je kind! Dit lijkt een eenvoudig advies. Maar wat als je als ouder niet weet wat er zich allemaal afspeelt op internet? En wat als je kinderen het zelf niet willen vertellen omdat ze merken dat het niet helemaal ok is? Ook voor het maken van deze documentaire hebben we bij jongeren gemerkt dat ze niet wilden vertellen over hun ervaringen. Het hele onderwerp lijkt in een taboe sfeer te zitten. Dus ja het kost wat moeite om hier ongedwongen en niet veroordelend over te gaan praten. Maar de risico's zijn er echt. Dat hebben we helaas zelf ondervonden. Ook wij hadden dit nooit verwacht bij Tim. Ook wij hadden geïnformeerd willen worden. Bekijk de documentaire en deel deze ajb zoveel mogelijk met andere ouders. Hopelijk kunnen we zo nieuwe slachtoffers voorkomen! Geert, Anita en Anna Reynders Stichting T.I.M.

zie deze documentaire