Onderzoek Genetische verstoringen in onderzoek naar pesten: causale claims opnieuw bekeken

Onderzoek naar pesten heeft herhaaldelijk aangetoond dat slachtoffers van pesten een verhoogd risico hebben op later internaliserende problemen en dat pesters een verhoogd risico hebben op later externaliserende problemen. Betrokkenheid bij pesten wordt vaak, expliciet of impliciet, gepresenteerd als onderdeel van een causaal mechanisme voor onaangepast gedrag. Genetische kwetsbaarheid kan de gerapporteerde associaties echter verwarren. Deze studie onderzocht in welke mate genetische kwetsbaarheid de gerapporteerde associaties kan verklaren tussen betrokkenheid bij pesten (leeftijd 11-14) en latere internaliserende en externaliserende problemen (leeftijd 16), met behulp van gegevens uit de TRacking Adolescents' Individual Lives Survey ( n = 1604). Omdat polygene scores slechts een fractie van het totale genetische effect vastleggen, werden ze geëxtrapoleerd naar de grootte van schattingen van single-nucleotide polymorfisme en dubbele erfelijkheidsschattingen om genetische verstoringen te onderzoeken, terwijl werd gecontroleerd voor (hypothetische) polygene scores die het genetische effect volledig vastleggen. Genetische kwetsbaarheid voor internaliserende en externaliserende problemen verstoorde respectievelijk de associatie tussen het slachtoffer worden van pesten en later internaliserende problemen, en de associatie tussen het plegen van pesten en later externaliserende problemen. Als zodanig toont deze studie een methode die breed kan worden gebruikt om de omvang van genetische verstoringen te beoordelen. Voorzichtigheid is echter geboden bij het interpreteren van met name de minder eenvoudige extrapolaties van polygene scores naar de omvang van schattingen van de erfelijkheidsgraad van tweelingen