Anti-pesten vs. pestpreventie: maken de termen die we gebruiken een verschil?
Erin Reiney en Dr. Susan P. Limber schreven een uitstekend bericht voor stopbullying.gov over waarom het belangrijk is om de labels te laten vallen als we het hebben over pesten onder kinderen. Ze maakten enkele kritische opmerkingen over waarom de manier waarop we over pesten praten belangrijk is: hoe labels kinderen schade berokkenen en typeren, hoe ze de veranderlijkheid van gedrag in verschillende situaties en contexten niet herkennen, en hoe ze het kind de schuld geven en niet stellen ons in staat de kracht van andere bijdragende factoren te erkennen.
Erkend worden als een "pestkop" of "slachtoffer" door leraren, mentoren, leeftijdsgenoten en ouders kan zeer schadelijk zijn voor kinderen.
Wat het kind ook probeert, deze reputaties zijn bijna niet van zich af te schudden. In werkelijkheid pesten kinderen met de reputatie agressief te zijn anderen in hetzelfde tempo als kinderen die deze reputatie niet hebben (Craig & Pepler, 1998). De labels zelf zijn dus niet nauwkeurig en schadelijk voor kinderen. De taal die we gebruiken om over pesten te praten, doet er echt toe als we met kinderen en jongeren over deze kwesties praten.
Bij preventie werk je naar zelfbewustzijn
Aandacht schenken aan hoe we spreken en handelen in de buurt van kinderen en jongeren, maar ook van andere volwassenen. Kinderen modelleren hun taal en acties naar onze woorden en gedragingen, dus we moeten bijzonder voorzichtig en weloverwogen zijn in hoe we anderen behandelen en met hen praten.
Kinderen en jongeren zijn zich terdege bewust van de negatieve taal die we gebruiken, en als we antipesten zeggen, klinkt het eigenlijk als anti-pesten.
Het doet maar al te denken aan het nultolerantiebeleid dat er in overvloed is - ze klinken in theorie goed, aangezien ze lijken te betekenen "we tolereren dit gedrag niet", maar ze zijn minder aantrekkelijk wanneer ze worden geïmplementeerd, aangezien de realiteit is: we tolereren deze persoon niet.
dr. Tina Daniels, zegt tegen leraren, ouders en administratie: "Laten we als het om pesten gaat hard zijn voor het probleem, maar zacht voor de persoon." Pesten is tegenwoordig een serieus probleem op scholen en organisaties, maar het is altijd belangrijk om te onthouden dat dit gedrag: 1) aangeleerd is; 2) door kinderen en jongeren worden gepast om te zien hoe ze werken en hoe anderen reageren; en 3) kan worden gewijzigd. Het zijn tenslotte gedragingen, geen karaktereigenschappen.
We weten dat een anti-pestbenadering van pesten niet de oplossing is. Veel organisaties en regeringen hebben hun nultolerantiebeleid teruggedraaid en hebben een positievere benadering aangenomen van hun taal rond het probleem (Ontario heeft bijvoorbeeld een week voor bewustmaking en preventie van pesten – link naar http://www.edu.gov.on. ca/eng/safeschools/prevention.html).
Pesten is een reeks gedragingen en wanneer we eraan werken om ze te voorkomen, moeten we de kracht van onze taal erkennen en er ook op die manier over praten. We werken aan pestpreventie, niet aan anti-pesten. Kun je het verschil horen?
Referenties
Craig, WM & Pepler, DJ (1998). Observaties van pesten en slachtofferschap op het schoolplein. Canadian Journal of School Psychology, 13, 41-60. doi: 10.1177/082957359801300205