Wat doet pesten met een gezin?

Maar liefst 5 jaar. Zo lang ondergaat Leander de pesterijen van Thomas. Zijn ouders, broer en leraren wisten lange tijd van niets. Tot een vriend aan de alarmbel trok. Wat doet pesten met Leander en zijn gezin?

Door de ogen van Leander

Leander (10): “Ik ga best graag naar school, maar de middagpauze is lastig. Dan zoekt Thomas me op met een paar jongens van de klas. Daarom speel ik zo dicht mogelijk bij de juf. Maar zij kan niet alles zien, natuurlijk.

In de klas laat Thomas me meestal met rust. Hoewel, onlangs trok hij mijn broek naar beneden tijdens de turnles. Toen moest ik huilen. Papa zegt dat ik niet over me heen mag laten lopen. Maar ik durf niemand pijn te doen. Meestal vertel ik niemand over de pesterijen. Er verandert toch niets. En mama wordt er ook alleen maar verdrietig van.”

Meestal vertel ik niemand over de pesterijen. Er verandert toch niets

Leander - 10 jaar

Door de ogen van zijn broer

Mathijs (8): “Op de speelplaats hou ik Leander altijd in het oog. Soms zie ik hem spelen met zijn vrienden, soms zie ik de pestkoppen om hem heen draaien. Ze schelden hem uit, duwen hem tegen de muur, of gooien hem op de grond. Dan word ik woest.

Toch durf ik niet tussenbeide te komen, ik zit nog maar in het derde leerjaar. Maar ik vertel het ’s avonds wel altijd aan mama. Leander zegt vaak niet wat er gebeurd is. Maar zo kunnen de pesters natuurlijk hun gang blijven gaan. Ik denk soms dat hij het pesten al gewoon is.”

Ik weet niet hoe ik hem kan helpen

Papa Frank 

Door de ogen van zijn vader

Papa Frank: “Ik zie de jongens ’s avonds maar even. Daardoor duurde het lang voor ik de ernst van de situatie zag. Als ik hoorde dat Leander thuiskwam met een kapotte knie, zei ik dat hij zich maar beter moest verweren. Zijn kleine broer is een wildebras die zoiets nooit zou laten gebeuren.

Nu besef ik dat Leander een ander karakter heeft. Hij is gevoelig, en dat weten de pesters ook. Hij heeft te weinig zelfvertrouwen. In een pretpark loopt Mathijs meters voorop, terwijl Leander niet van onze zijde wijkt. Het klinkt erg, maar dat ergert me. Vooral omdat ik niet weet hoe ik hem kan helpen.”

Mijn hart brak toen ik hoorde hoe mijn zoon gepest werd

Mama Ellen 

Door de ogen van zijn moeder

Mama Ellen: “Sinds de kleuterklas al vertelt Leander over ruzies met dezelfde jongen. Maar hij heeft ook vrienden op school, dus maakten we ons weinig zorgen. Tot 3 jaar geleden een buurjongen zei dat Leander elke dag gepest werd. Hoe konden de leraren en wij zelf dat niet gezien hebben? Beetje bij beetje begon Leander te vertellen. Mijn hart brak wel duizend keer.

De school beloofde eraan te werken. Toch gingen we met Leander naar de psycholoog. Hij plaste nog in bed en was erg gevoelig: nu viel alles op zijn plaats. Hij krikte zijn zelfvertrouwen wat op, maar het blijft moeilijk. Want de pesterijen zijn minder, maar niet voorbij.

De juf zegt ‘dat ze erop letten’, maar in mijn ogen behandelt de school de pesterijen meer als ‘incidenten’. Ik zie dat Leander niet gelukkig is, maar van school veranderen wil hij niet.”
 

Wat nu?

Het gezin van Leander zit op een moeilijk punt. Het is belangrijk dat ze blijven praten met Leander, met elkaar en met de school. Er zijn verschillende hulplijnen waarop ze een beroep kunnen doen. Die vind je hier. Voor Ouders

Bron Klasse.be