5 schokkende feiten over cyberpesten die elke ouder moet weten

De meesten van ons weten hoe de traditionele pestkop eruit ziet. Denk aan Scut Farkus, met een wasbeerhoed op, die Ralphie en zijn vrienden in A Christmas Story op de vlucht liet rennen. Of de blondharige Regina George met roze lippenstift, een bijenkoningin die er in Mean Girls dol op was anderen te bestoken met sarcastische complimenten. Kortom, pesten is agressief gedrag dat gepaard gaat met een werkelijke of waargenomen machtsongelijkheid en dat opzettelijk en repetitief is. De acties kunnen fysieke, psychologische, sociale en educatieve schade veroorzaken.

Feit #1: Traditionele pestkoppen hebben 2,5 keer meer kans om cyberpesten te plegen dan iemand die nog nooit gepest heeft.

In sommige opzichten is het gemakkelijker om onder de radar te blijven tijdens cyberpesten. Bijgevolg kan traditioneel pesten een opstap zijn naar cyberpesten. De persoon die schade toebrengt, kan anoniem blijven bij online pesten, een factor waardoor het pesten gemakkelijker wegkomt. Het is ook moeilijk voor volwassenen om een ​​cyberpester op heterdaad te betrappen; ze kunnen digitale apparaten niet 24/7 monitoren.

Om cyberpesten te stoppen is het vaak nodig dat een jongere zich meldt, en de meerderheid kiest ervoor om dit niet te doen. (Hierover later meer.) Bovendien maakt het toebrengen van wreedheid op afstand met behulp van technologie cyberpesten gemakkelijker. Daarom is de kans dat uw dagelijkse pestkop op het schoolplein 2,5 keer vaker cyberpest dan zijn niet-pestende tegenhangers2.

Dit betekent ook dat als uw kind op school wordt gepest, de kans groot is dat hij hem ook naar huis volgt. Vroeger was het zo dat pesten op school op school bleef. Als je eenmaal thuiskwam, kon je rusten in de wetenschap dat je veilig was voor pestkoppen. Dat is gewoon niet langer het geval.

Erger nog, cyberpesten kan schadelijker zijn dan traditioneel pesten, omdat de kwetsende inhoud vaak viraal gaat. Zoals we allemaal weten, duurt het niet lang voordat een meme, verhaal of video zich online verspreidt. Het is ook verontrustend dat het slachtoffer misschien niet weet wie de pester is of waarom hij of zij het doelwit is.

Feit #2: Minstens een derde van de middelbare scholieren heeft cyberpesten gemeld.

Na onderzoek onder meer dan 25.000 studenten sinds 2002 schat het Cyberbullying Research Center dat 27 procent van de tieners ooit cybergepest is en 15 procent van de tieners ooit cybergepest3 is. Eind vorig jaar voerde het Cyberbullying Research Center een soortgelijk onderzoek uit onder 5.000 tieners en ontdekte dat alleen al in de afgelopen maand meer dan 25% van de studenten cyberpesten had ondergaan. Sinds ze in 2016 begonnen met het uitvoeren van dit onderzoek, is het percentage studenten dat te maken krijgt met cyberpesten elk jaar blijven groeien.

Cyberpesten kan vele vormen aannemen, die allemaal schadelijk zijn. Het kan gaan om intimidatie, het delen van naaktfoto's, het aanmoedigen van zelfbeschadiging of zelfmoord, of het valselijk beschuldigen van iemand die onruststokers aan beheerders heeft gemeld. Er zijn situaties gemeld waarin een leerling een vals identiteitsprofiel of ‘sokpop’ van een andere leerling aanmaakte om persoonlijke informatie te verkrijgen die vervolgens via sociale media werd verspreid. Jaloezie-pesten is een andere vorm waarbij iemand cybergepest wordt door een jaloers persoon, bijvoorbeeld omdat hij een relatie heeft met een populaire jongen.

Cyberpesten kan ook het plaatsen van haatdragende namen of opmerkingen op basis van ras of religie omvatten. Er kan ook sprake zijn van ‘doxing’, waarbij de cyberpester persoonlijke gegevens plaatst, zoals een burgerservicenummer, creditcardnummer of telefoonnummer van het slachtoffer.

Meisjes zijn iets vaker het doelwit van cyberpesten dan jongens. Het is ook belangrijk op te merken dat terwijl 14 procent van de heteroseksuele studenten te maken krijgt met cyberpesten, maar liefst 26 procent van de LGBTQ-jongeren er mee te maken krijgt.

Feit #3: Slechts 40 procent van de slachtoffers van cyberpesten meldt dit aan hun ouders, en slechts 30 procent meldt dit aan een leraar.

Een van de redenen waarom cyberpesten aanhoudt, is dat het slachtoffer de intimidatie niet wil melden. Helaas meldt minder dan de helft van alle slachtoffers van cyberpesten dit aan een volwassene5.

Zonder tussenkomst van volwassenen zal cyberpesten waarschijnlijk doorgaan en zullen de schadelijke gevolgen verergeren. Vooral ouders kunnen een aantal belangrijke acties ondernemen als ze op de hoogte raken van dit soort pesterijen. Eén van de belangrijkste stappen is ervoor zorgen dat hun zoon of dochter gehoord wordt en zich veilig voelt. Kinderen en tieners kunnen beginnen met genezen als een ouder een gemelde situatie steunt en niet afwijst.

Om het pesten te beëindigen, moeten ouders mogelijk ook een ontmoeting hebben met een schooldirecteur of, als de situatie dit rechtvaardigt, met de ouders van de dader. Als er een misdrijf is gepleegd, kan de politie worden gecontacteerd.

Omdat cyberpesten een openbaar karakter heeft en alle geposte informatie permanent is, kan dit tot gevolgen op de lange termijn leiden. Een negatieve online reputatie kan van invloed zijn op toekomstige kansen op onderwijs, werkgelegenheid en meer voor zowel de dader als het slachtoffer. Door samen te werken met een internetprovider of telefoonprovider om het aanstootgevende materiaal te onderzoeken en mogelijk te verwijderen, kan de schade worden beperkt. Op verzoek zullen zoekmachines als Google nu bijvoorbeeld al het naakte of seksueel expliciete materiaal dat is gepost verwijderen6.

De meeste socialemediabedrijven nemen cyberpesten tegenwoordig ook serieus. Populaire platforms zoals Instagram en X, voorheen bekend als Twitter, bieden je de mogelijkheid om berichten of activiteiten wegens intimidatie te melden. Hierdoor kan het account van de pestkop gemakkelijk worden verbannen. Hoewel dit het pesten niet helemaal zal stoppen, kan het wel helpen de frequentie ervan te verminderen.

Het is duidelijk dat kinderen en tieners hun kans op een gezond herstel kunnen vergroten als zij het pestgedrag aan een volwassene melden, ervan uitgaande dat de volwassene passende actie onderneemt.

Feit #4: Pesten verhoogt het risico op angst, depressie en zelfmoord.

Uit één onderzoek blijkt dat 93 procent van de slachtoffers van cyberpesten gevoelens van verdriet, hopeloosheid en machteloosheid rapporteert7. Bovendien voelen velen woede, schaamte, zelfverwijt en angst. Sommigen zijn van mening dat cyberpesten stressvoller is dan traditioneel pesten, omdat in maar liefst 50 procent van de gevallen de dader anoniem is. Het slachtoffer vraagt ​​zich af of hij/zij de persoon kent.

Het is niet verrassend dat slachtoffers het vertrouwen in anderen verliezen en vaak last hebben van verhoogde sociale angst en een verminderd zelfbeeld. Uit onderzoek is ook gebleken dat zowel cyberpesters als slachtoffers van cyberpesten een verhoogd risico lopen op zelfmoordgedachten en zelfmoordpogingen. De doelwitten lopen het grootste risico, aangezien de kans bijna twee keer zo groot is dat zij zelfmoordpogingen ondernemen als jongeren die niet betrokken zijn bij cyberpesten. Cyberpesten is 1,5 keer zo groot als het risico van degenen die niet betrokken zijn bij cyberpesten.

Feit #5: Het hoogste percentage cyberpesten op sociale media vindt plaats op Instagram.

Cyberpesten kan en zal op veel platforms voorkomen, maar sommige lijken pestkoppen meer aan te trekken dan andere. Uit een jaarlijks onderzoek naar pesten blijkt waar cyberpesters hun slachtoffers op richten. Ruim 10.000 jongeren tussen de 12 en 20 jaar namen deel aan het onderzoek. Het volgende is een momentopname van het gebruik van sociale media en verschillende sociale netwerken die vaak door cyberpesters worden gebruikt8.

Bronvermeldingen:

• Cyberbullying Research Center: Cyberbullying Research Center
• Pew Research Center: Pew Research Center
• WHO/Europe: WHO/Europe
• Security.org: Security.org